ارتباط مؤلفه های رژیم غذایی با خطر پرفشاری خون : مطالعه قند و لیپید تهران (۹۰-۱۳۸۷)

زمینه و هدف : پرفشاری خون در درازمدت منجر به آسیب های جبران ناپذیر سیستم قلبی - عروقی، مویرگ های حساس و افزایش احتمال بروز سکته های مغزی می شود و می تواند اثرات دیگر عوامل خطرساز بیماری های قلبی - عروقی مانند دیس لیپیدمی، سیگار، دیابت و چاقی را تشدید کند. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط برخی عوامل رژیم غذایی با خطر پرفشاری خون در افراد شرکت کننده در مرحله چهارم مطالعه قند و لیپید تهران انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 6089 فرد (2807 مرد و 3282 زن) 70-19 ساله شرکت کننده در مرحله چهارم مطالعه قند و لیپید تهران در سال های 90-1387 انجام شد. در مطالعه حاضر تمامی افراد با اطلاعات کامل تغذیه، دموگرافیک، تن سنجی و ارزیابی های فشارخون برای آنالیز انتخاب شدند. اطلاعات رژیم غذایی با استفاده از یک پرسشنامه بسامد خوراک با 147 ماده غذایی روا و پایا ارزیابی شد. نسبت شانس پرفشاری خون در چارک های عوامل غذایی با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک و با تعدیل اثر عوامل احتمالی مخدوش گر ارزیابی شد. یافته ها : شیوع پرفشاری خون 29.8% تعیین شد. میانگین وزن، نمایه توده بدن و دورکمر در مبتلایان به پرفشاری خون به طور معنی داری بالاتر از افراد سالم بود (p<0.05). شیوع چاقی شکمی و بی سوادی نیز در مبتلایان به پرفشاری خون در مقایسه با افراد سالم بیشتر بود (p<0.05). رابطه مستقیم غیرمعنی داری میان دانسیته انرژی، چربی کل و چربی اشباع مشاهده شد. دریافت مقادیر بالاتر فیبر با کاهش خطر پرفشاری خون در ارتباط بود (or: 0.62, 95% ci: 0.37-0.98, p<0.05). چهارک چهارم دریافت پروتئین رژیم غذایی نیز با افزایش خطر پرفشاری خون همراه بود (or: 1.2, 95% ci: 1.02-1.43, p<0.05). افرادی که مقادیر کمتری میوه و مغز دانه دریافت کرده بودند (or: 1.33, 95% ci: 1.15-1.85, p<0.05)؛ در مقایسه با افراد دارای مقادیر بالاتری از میوه و مغز دانه در رژیم غذایی (or: 1.21, 95% ci: 1.02-1.42, p<0.05)، شانس بالاتری برای ابتلا به پرفشاری خون داشتند. نتیجه گیری : مصرف مقادیر بالاتری از فیبر می تواند اثرات محافظتی در برابر پرفشاری خون داشته باشد. در حالی که برخی مؤلفه های دیگر رژیم غذایی از جمله مقادیر بالای پروتئین می تواند به عنوان عامل خطر محسوب گردد.